ανεμόσπαρτος

-η, -ο κ. -ος, -ον

1. (για αβγά) αυτό που δεν περιέχει σπέρμα

2. (γιά φυτά) εκείνος που φυτρώνει από σπόρο που έριξε ο άνεμος στο χώμα

3. (γιά τόπο) ο χέρσος, του οποίου η βλάστηση προέρχεται από σπόρους που μεταφέρει ο άνεμος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < άνεμος + -σπαρτoς < σπαρτός < σπείρω. Η λ. μαρτυρείται από το 1860 στον Αλέξανδρο Ραγκαβή («ανεμόσπαρτον αβγόν»)].